...: 2016

20161220

نوای موسیقی در اتاقم می پیچد

در شب سیاه یلدا
من به تنهایی
جرعه جرعه می نوشم
و به آهستگی
با دود سیگارم
در زمان محو می شوم ...

خاطراتمان را به یاد می آورم

اشک می ریزم

به مرگ می اندیشم

تند بادهای زندگیم می وزند

و پاره های عشقت شعله می کشند

از زیر خاکستر زمان

وه که چه عمیق

زخم می زند

عشق

آنهنگام که

زندگی می آفریند

و خود جان می بازد

در خواب هایم

می گریم

به یاد گریه هایت

چه بر جای خواهد ماند

جز پیکری متلاشی

میان جاده ها

میان شهرها

میان سالها

آن هنگام که پیوندمان گسیخت

بی رمق

تکیه زده ام

بر دیوار زندگیم

در انتظار آتش سالها

ماه را می نگرم

در بستر

اولین شب سال