ساعت هاست که با خودخواهی به چارچوب در ِ اتاقم خیره شده ام . بیشتر نگاهم متوجه قسمت بالای آن است که شیشه ای ندارد . پیوسته ارتفاعش را می سنجم و به این فکر می کنم که آن قطعه فلزی افقی که می بایست شیشه ای بر رویش سوار می شد و نشده است تا چه میزان جرم را می تواند تحمل کند . تنها نتیجه ای که عایدم می شود اینست که  بیشتر از یک خودخواه می بایستی تا اندازه زیادی یک بزدل ِ ترسو باشم .